Το νομοσχέδιο, λοιπόν που συζητούμε σήμερα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνέχεια ενός προγράμματος που γίνεται πράξη με συνέπεια.
Και από την υλοποίηση μέτρων που είχε εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός από το βήμα της τελευταίας ΔΕΘ.
Είναι η συνέχεια πολιτικών για τη στήριξη των εισοδημάτων.
Για το νοικοκύρεμα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και την εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων.
Για την προστασία των εργαζομένων και τη στήριξη των ανέργων.
Και για όσους επιμένουν να ξεχνούν όλα αυτά, αξίζει να τους φρεσκάρουμε τη μνήμη.
Για το τι έχει γίνει για την ελάφρυνση των συνταξιούχων, των μισθωτών, των αγροτών, των ελεύθερων επαγγελματικών.
Με τη μείωση του κατώτερου φορολογικού συντελεστή κατά 13%, και κατά 1% για τα άλλα φορολογικά κλιμάκια.
Με τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 35% μεσοσταθμικά.
Με την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά σχεδόν 10% πέρυσι.
Με την κατάργηση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης.
Με τη μείωση της περικοπής της σύνταξης όσων εργάζονται, από το 60% στο 30%.
Με τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 4,4 ποσοστιαίες μονάδες.
Αξίζει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να θυμηθούμε επίσης μερικά από τα πιο σημαντικά που έχουν γίνει για την κοινωνική ασφάλιση και την απασχόληση.
Με τον εκσυγχρονισμό του ΕΦΚΑ και την εφαρμογή καινοτομιών με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση των ασφαλισμένων και τη μείωση του χρόνου έκδοσης των συντάξεων.
Με την καθυστέρηση στην έκδοση των συντάξεων να αντιμετωπίζεται για πρώτη φορά, με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα, όπως έδειξαν τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν πριν λίγες μέρες από την ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας και τη διοίκηση του ΕΦΚΑ.
Και οι οποίες δυσκολίες - που αναπόφευκτα παρουσιάζονται κάθε φορά που δοκιμάζεται κάτι καινούργιο – αναμένεται να ξεπεραστούν.
 
Με την αναδιάρθρωση του πρώην ΟΑΕΔ - της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης – με την οποία δίνονται νέα εργαλεία και νέες δυνατότητες στους ανέργους για να βρουν δουλειά.
Με την αναβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας, την ψηφιακή κάρτα εργασίας, την επέκταση των γονικών αδειών, το πλαίσιο για την τηλεργασία και τους εργαζομένους σε πλατφόρμες.
Με καίριες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα όπως η επικουρική κεφαλαιοποιητική ασφάλιση ώστε οι σημερινοί νέοι και μελλοντικοί εργαζόμενοι να παίρνουν υψηλότερες επικουρικές συντάξεις.
Με βελτιώσεις στο νόμο Κατρούγκαλου που αποκατέστησαν αδικίες για ελεύθερους επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες και ομογενείς από την Αλβανία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.  
Αυτές τις πολιτικές, στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, την κοινωνική αλληλεγγύη, την φορολογική πολιτική, έρχονται να συνεχίσουν οι πιο σημαντικές από τις ρυθμίσεις του υπό συζήτηση νομοσχεδίου.
Είναι η αύξηση των συντάξεων – που γίνεται για πρώτη φορά ύστερα από 12 χρόνια – η οποία εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει το 7,5%.    
Η μονιμοποίηση της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών κατά 3%, μειώνοντας συνολικά τα τελευταία τρία χρόνια κατά 4,4% τα ασφαλιστικά βάρη για εργαζόμενους και εργοδότες.
Η μείωση του ποσοστού αναπηρίας για κοινή νόσο από το 67 στο 50% ώστε να ισχύει για όλους τους ασφαλισμένους.
Είναι ο διπλασιασμός, από 12 σε 24, των ανώτατων δόσεων για την πάγια ρύθμιση των ασφαλιστικών οφειλών.
Η μείωση του χρόνου παραγραφής για τη βεβαίωση των ασφαλιστικών οφειλών από τα 20 χρόνια στα 10 και, από το 2027, στα 5 χρόνια.
Η επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για ιδιωτικές επιχειρήσεις που θα μετατρέψουν συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης σε πλήρους απασχόλησης.  
Η επέκταση της ειδικής άδειας προστασίας της μητρότητας από 6 σε 9 μήνες για τις μισθωτές του ιδιωτικού τομέα, όπως ισχύει στο Δημόσιο.
Όλα αυτά – και πολλά άλλα - , κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν ήρθαν ξαφνικά, δεν είναι αποσπασματικά.
Συμπληρώνουν και επεκτείνουν όλα αυτά που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για τη στήριξη των συνταξιούχων, των πιο ευάλωτων, των ανέργων, των εργαζομένων.
Και σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν κοστίσει τα τελευταία 2,5 χρόνια τα έκτακτα μέτρα στήριξης για να αντιμετωπιστούν οι οικονομικές συνέπειες των διαδοχικών, διεθνών κρίσεων.
 
Χρήματα για τις επιπτώσεις της πανδημίας που κάλυψαν μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, επέκτειναν επιδόματα ανεργίας, επιδότησαν ενοίκια, ενίσχυσαν επιχειρήσεις.
Και χρήματα για τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης με τα οποία επιδοτούνται λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος και φυσικού αερίου, δίνονται αυξημένα επιδόματα θέρμανσης και υγρών καυσίμων.
Όλα αυτά έγιναν και γίνονται χάρη σε μια προσεχτική διαχείριση των δημοσίων οικονομικών, σε ρυθμούς ανάπτυξης που είναι πολύ ψηλότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και σε μεγάλες τομές σε όλα τα πεδία της δημόσιας πολιτικής.
Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, μέχρι εκεί που μας επιτρέπουν οι αντοχές της οικονομίας.
Δεν μπαίνουμε σε ένα παιχνίδι πλειοδοσίας!
Δεν υποσχόμαστε τα πάντα στους πάντες, σα να μην υπάρχει αύριο!
Γιατί δεν επιθυμούμε να βρεθεί ξανά η χώρα εκεί που βρέθηκε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.
Και από όπου βγήκε, με πολύ κόπο και πολλές θυσίες.
Δίχως άλλο, γνωρίζουμε ότι υπάρχει κόσμος που εξακολουθεί να τα βγάζει πέρα με δυσκολία.
Αλλά αυτόν τον κόσμο, θέλουμε και αύριο να μπορούμε να τον κοιτάζουμε στα μάτια!