Οι αντιδράσεις, οι αντιρρήσεις, οι επιθυμίες των κατοίκων της Ηγουμενίτσας και όλων των κατοίκων της Θεσπρωτίας ήταν κάποια συγκεκριμένα τμήματα που ήταν υπό παραχώρηση να βγουν από τη σύμβαση παραχώρησης. Αυτό ο κ. Υπουργός, ο κ. Πλακιωτάκης το άκουσε με ιδιαίτερη προσοχή, όπως και ο κ. Σταϊκούρας και μετά την αρμόδια επιτροπή, ήταν πραγματικά συνεπείς στις ημερομηνίες που έθεσαν μέχρι τα τέλη Αυγούστου.
Αυτά τα τμήματα, είτε ήταν το πάρκινγκ στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, τα τραπεζοκαθίσματα στα Σύβοτα, στην Πλαταριά, στη Σαγιάδα, το αλιευτικό καταφύγιο στη Σαγιάδα, όλα αυτά εξαιρέθηκαν από την υπό παραχώρηση σύμβαση που θα γίνει ώσπου να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία. Περιμένουμε λοιπόν τις δεσμευτικές προσφορές των ενδιαφερομένων για ένα λιμάνι που είναι πραγματικά πολύ σημαντικό και με μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον, ώστε να εκφράσουν μέσω της διαγωνιστικής διαδικασίας το ενδιαφέρον τους.
Είναι πράγματι ο κ. Πλακιωτάκης αυτός που βοήθησε να απαλλαγούμε και να ικανοποιήσουμε την τοπική κοινωνία. Και πάλι, κύριε Πλακιωτάκη, ειλικρινά σας ευχαριστούμε για τη βοήθεια που μας δώσατε.

Όσον αφορά τώρα, την απόδοση της χερσαίας ζώνης στον Δήμο Ηγουμενίτσας, είναι κάτι που είναι και αυτό αυτονόητο. Έρχονται οι φίλοι μας και συνάδελφοί μας, ο κ. Κάτσης από το Νομό Θεσπρωτίας, να αμφισβητήσει και να πει ότι δήθεν ο Υπουργός δεν το έχει υλοποιήσει. Για να γίνει αυτή η διαδικασία, που θα γίνει όταν θα γίνει και η παραχώρηση προς τον επενδυτή, θα έχουν ολοκληρωθεί όλες οι διαδικασίες νομιμοποίησής των χερσαίων τμημάτων, κάτι που είχαν καθυστερήσει διαχρονικά και στο χρονικό αυτό διάστημα υλοποιούνται και θα ολοκληρωθούν, έτσι ώστε με τη σύμβαση παραχώρησης ταυτόχρονα να αποδοθεί και η χερσαία ζώνη στον Δήμο Ηγουμενίτσας.
Θέλω, λοιπόν, να είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές. Θέλουμε να γίνουν οι επενδύσεις; Θέλουμε να αξιοποιηθούν τα λιμάνια μας; Θέλουμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, έτσι ώστε ο τόπος μας να αποκτήσει αυτά που πρέπει να αποκτήσει;

Φεύγοντας από το Λιμάνι της Ηγουμενίτσας να πάω στο νομοσχέδιο που είχαμε προς συζήτηση, τη σύμβαση αυτές τις τρεις ημέρες που συζητήσαμε στις επιτροπές και στην ολομέλεια της Βουλής.
Ακούω με προσοχή τις τοποθετήσεις των συναδέλφων της αντιπολίτευσης.
Και θα μου επιτρέψετε κάποια σχόλια, σε συνέχεια της αρχικής μου τοποθέτησης.
Πρώτα απ’ όλα, έχουμε ακούσει αυτές τις μέρες επιχειρήματα που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο του νομοσχεδίου αλλά αναφέρονται στη παραχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του ΟΛΠ αυτή καθ’ αυτή.
Φτάσαμε στο σημείο ο αγαπητός εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσει ότι η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ ήταν λάθος.
Και, για να χρυσώσει το χάπι της μετάνοιας, είπε ότι στην αξιωματική αντιπολίτευση πιστεύουν «ότι τα λιμάνια δεν πρέπει να παραχωρούνται εν συνόλω».
Είτε διαφωνείτε με την παραχώρηση, είτε με τον τρόπο που έγινε, είναι ένα τετελεσμένο γεγονός 7 χρόνων, που μάλιστα κυρώθηκε από τη Βουλή με ευρεία, διακομματική, πλειοψηφία.
Προς τι λοιπόν η συζήτηση γι’ αυτό;

Λέχθηκε, επίσης, ότι η παράταση είναι «δώρο» στον ΟΛΠ και τον επενδυτή.
Όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι!
Γιατί, για να επανέλθει ο ΟΛΠ «στις ράγες της ανταγωνιστικότητας», όπως δήλωσε ο κ. Σαντορινιός, είναι αναγκαία η παράταση των απαραίτητων, υποχρεωτικών επενδύσεων.
Γιατί, η μη ολοκλήρωσή τους θα πλήξει την ανταγωνιστικότητα του λιμανιού του Πειραιά.
Ή μήπως θεωρείτε «δώρο», το ότι προσδιορίζεται με σαφήνεια τι μπορεί να αποτελεί λόγο καθυστέρησης και όχι να αφήνεται να αποτελεί αντικείμενο αμφισβήτησης και διαφορετικής ερμηνείας από την κάθε πλευρά;

Και κάτι ακόμα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι:
Η ενεργοποίηση των ρητρών και η προσφυγή στη διαιτησία έχει σαφώς αυξημένο ρίσκο για το ελληνικό Δημόσιο, σε σχέση με αυτό που αναλαμβάνεται με την συμβιβαστική λύση, στην οποία υπάρχουν περισσότερες ασφαλιστικές δικλείδες και περισσότερα κίνητρα για να ολοκληρωθούν εμπρόθεσμα οι υποχρεωτικές επενδύσεις.
Πώς προεξοφλείτε ότι οι αποφάσεις του διαιτητικού δικαστηρίου θα δικαίωναν το Ελληνικό Δημόσιο και θα είναι υπέρ του δημοσίου συμφέροντος;
Πώς προεξοφλείτε την είσπραξη των ποινικών ρητρών, ταυτίζοντας τις μάλιστα με την κατάπτωσή τους;    
Έχετε υπολογίσει το οικονομικό κόστος από το «πάγωμα» της επένδυσης ενόσω διαρκούσε η δικαστική διαμάχη;
Έχετε αναλογιστεί το πολλαπλό κόστος για τις διεθνείς σχέσεις και τη διεθνή εικόνα της χώρας;
Ακόμα και αν πάρουμε ως σωστό τον υπολογισμό του ποσού των ρητρών που έκαναν κάποιοι συνάδελφοι - που δεν είναι σωστός -, ακόμα και αν δεχθούμε ότι χάνεται το αντάλλαγμα παραχώρησης για την επόμενη 10ετία, που επίσης δεν ισχύει, η όποια απώλεια είναι ασύγκριτη σε σχέση με το οικονομικό, πολιτικό, διπλωματικό και επικοινωνιακό κόστος από τη διακοπή της επένδυσης!
Άραγε τα έχετε βάλει αυτά στη ζυγαριά, κύριοι της αντιπολίτευσης;
Μήπως βγάζετε το ιδεολογικό σας γινάτι εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων γενικά;
Ή νομίζετε ότι θα πείσετε τους πολίτες με «εύκολες και μαγικές λύσεις»;

Και κλείνω με ένα τελευταίο σχόλιο:
Η αναζήτηση της ευθύνης για το ποιος, αν και κατά πόσο ευθύνεται για τις καθυστερήσεις δεν βοηθά τη συγκεκριμένη συζήτηση.
Γιατί, αναπόφευκτα, οδηγεί στο ίδιο μονοπάτι που ανέφερα πριν, αυτό της σύγκρουσης, της αμφισβήτησης, της αβεβαιότητας, με όλες τις επιπτώσεις.
Ο κύριος Σταϊκούρας είπε κάτι χθες στην Επιτροπή, που αξίζει να κρατήσουμε:
Ότι στην τροποποίηση που συζητάμε αξιοποιήθηκε η γνώση και η εμπειρία που προέκυψε στην πράξη από την εκτέλεση της Σύμβασης Παραχώρησης.
Διδαχθήκαμε, δηλαδή, από το παρελθόν, και με γνώμονα τα διδάγματα αυτά συνεχίζουμε, με ένα και μόνο σκοπό:
να κρατήσουμε την επένδυση ζωντανή!