Κύριε Υπουργέ,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,
Είναι δύσκολο, σε μια παρέμβαση μερικών λεπτών, να αγγίξει κανείς έστω την επιφάνεια ενός θέματος όπως ο παιδικός καρκίνος.
Και είναι ακόμα πιο δύσκολο, αν και είμαι ο ίδιος γιατρός, να αντιληφθεί την καθημερινότητα, τα συναισθήματα, τις σκέψεις των παιδιών και όλων όσες και όσοι αναλαμβάνουν τη φροντίδα τους.
Προσωπικά, συμπάσχω με αυτούς και υποκλίνομαι στον αγώνα τους.
Αξίζει ωστόσο, κυρίως για όσους μας παρακολουθούν, να πούμε μερικά από τα καλά νέα για τη διαχείριση του παιδικού καρκίνου:
Ότι 8 στα 10 παιδιά στη χώρα μας καταφέρνουν να θεραπευθούν, αναλογία που είναι ακόμα μεγαλύτερη σε ορισμένες νεοπλασίες.
Ότι, χάρη στα επιτεύγματα της επιστήμης, μαθαίνουμε περισσότερα για τα αίτια του καρκίνου, καταφέρνουμε πιο έγκαιρη διάγνωση, έχουμε νέες, πιο αποτελεσματικές θεραπείες και νέα, καλύτερα φάρμακα.
Ότι η ελληνική επιστημονική και ιατρική κοινότητα είναι συμπαραγωγός και κοινωνός αυτής της προόδου, μέσα από τη συμμετοχή της σε διεθνή θεραπευτικά πρωτόκολλα και σε κλινικές μελέτες.
Είναι καλό νέο ότι σήμερα στη χώρα μας, ένα ευρύ φάσμα ομάδων και οργανισμών συνεργάζεται με σκοπό την ολοκληρωμένη φροντίδα των παιδιών και των οικείων τους:
επαγγελματίες υγείας και ειδικοί διαφόρων κλάδων, επιστημονικές ενώσεις, οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών, όπως οι σύλλογοι γονέων.
Θα ήθελα να σταθώ σε αυτήν την έκφραση της ιδιωτικής, της εθελοντικής πρωτοβουλίας, γιατί η προσφορά της απλώνεται, πράγματι, σε πολλά και διαφορετικά πεδία, ίσως πολύ περισσότερα από ότι γνωρίζει ο πολύς κόσμος:
Είναι η χρηματοδότηση της κατασκευής και της συντήρησης υποδομών και της αγοράς του απαραίτητου εξοπλισμού τους.
Είναι η χρηματοδότηση θέσεων εργασίας εξειδικευμένων γιατρών, νοσηλευτών και άλλου επιστημονικού προσωπικού προκειμένου να λειτουργήσουν ογκολογικά τμήματα και άλλες δομές.
Είναι η δημιουργία και λειτουργία ξενώνων, κέντρων παρακολούθησης και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, για τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Είναι η χρηματοδότηση της επιστημονικής έρευνας για νέες θεραπείες του παιδικού καρκίνου.
Είναι οι πρωτοβουλίες για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση γονέων, φορέων και ειδικών.
Είναι και άλλα, που γνωρίζουν καλά όποιοι έχουν ζήσει και ζουν την κατάσταση «από μέσα»…
Και, επιτρέψτε μου εδώ, να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στο τμήμα της «Φλόγας» Ηπείρου και στο «Σπίτι των Παιδιών» του Συλλόγου που εδώ και μερικά χρόνια λειτουργεί στην Ηγουμενίτσα, με «ψυχή» την κυρία Ελευθερία Κώτσιου, η οποία τιμά τη μνήμη του παιδιού της με ένα πλούσιο κοινωνικό και πολιτιστικό έργο.
Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε το έργο όλων αυτών, των ειδικών, των εθελοντών, των γονέων.
Έχουν πετύχει, δίχως άλλο, με δουλειά, με θυσίες, πολλά και σημαντικά.
Ασφαλώς μπορεί – και χρειάζεται - να γίνουν περισσότερα.
Ο παιδικός - αλλά και ο εφηβικός – καρκίνος, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ενός σχεδίου δράσης, που θα είναι οργανικό κομμάτι του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τον Καρκίνο.
Σχέδιο δράσης στο οποίο είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν τόσο οι αρμόδιοι επιστημονικοί φορείς όσο και οι σύλλογοι γονέων και ασθενών.
Οι παρεμβάσεις για την προαγωγή της ψυχικής υγείας των παιδιών, που προβλέπονται στο 5ετές Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τη Δημόσια Υγεία, μπορεί να συμπεριλαμβάνουν δράσεις για την ενίσχυση της ψυχοκοινωνικής υποστήριξης των παιδιών με καρκίνο σε όλη τη διαδρομή, από τη διάγνωση και τη θεραπευτική διαδικασία, μέχρι και μετά την ολοκλήρωσή της.
Είναι σημαντικό, στα παιδιά που καταφέρνουν να επιβιώσουν από τη μεγάλη δοκιμασία της ασθένειας και στους οικείους τους, να διασφαλίσουμε ότι οι όποιες ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις θα είναι οι ηπιότερες δυνατές και ότι θα μπορούν να έχουν μια ποιοτική και υγιή ζωή σε όλα τα επίπεδα.
Είναι στη σωστή κατεύθυνση το αίτημα για δημιουργία νέων, εξειδικευμένων δομών για τη διαχείριση του παιδικού καρκίνου, όπως είναι η πρόταση για ένα σύγχρονο παιδιατρικό πανεπιστημιακό νοσοκομείο με ογκολογικό τμήμα στην Πάτρα – ή στα Γιάννενα -, που θα καλύπτει ανάγκες όλης της Δυτικής Ελλάδας.
Είναι επίσης στη σωστή κατεύθυνση το αίτημα για την ενίσχυση ιατρικών ειδικοτήτων που είναι κρίσιμες για την έγκαιρη διάγνωση και την αποτελεσματική θεραπεία.
Αλλά και γενικότερα η κατάλληλη στελέχωση όλων των οργανικών μονάδων των νοσοκομείων που εμπλέκονται στη διαχείριση του παιδικού καρκίνου.
Οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι μας – τους οποίους ευχαριστώ για την παρουσία τους εδώ σήμερα – μας κατέθεσαν τις απόψεις τους και την εμπειρία τους σχετικά με το τι χρειάζεται να γίνει.
Οφείλουμε να κάνουμε περισσότερα.
Το οφείλουμε σε όλους όσες και όσοι μάχονται καθημερινά, από τη δική τους θέση, με τον δικό τους τρόπο, για την αντιμετώπιση του παιδικού καρκίνου.
Πολύ περισσότερο όμως, το οφείλουμε στα παιδιά που δεν είναι πια μαζί μας.
